Það stóð hús í hjarta borgarinnar
í Vonarstræti
alveg við Tjörnina
með Alþingishúsið í bakgarðinum.
Þar í risinu bjuggu Vilborg og Þorgeir
og synirnir tveir.
Í kjallaranum var þvottahús.
Einn daginn var Vilborg í kjallaranum
með yngri soninn. Allt í einu
verður henni litið upp frá suðupottinum
og sér að drengurinn var hlaupinn út.
Allt vill út í heiminn.
Börn vilja sleppa út í heiminn.
Hugsanir vilja sleppa út í heiminn.
Ljóð vilja sleppa út í heiminn.
Vilborg elti soninn.
Sá hann hverfa fyrir hornið á Alþingishúsinu.
Hún hljóp á eftir drengnum fyrir hornið
og þá mætir hún hópi virðulegra karla
hersingu ráðherra
með forsetann í broddi fylkingar.
Hún mætir þeim ein
í klassískum klæðnaði kvenna
sem stunda þvotta í kjallara.
Eitt hikandi augnablik —
uns forsetinn heilsar
einkar mektuglega
og tekur ofan
og fyrst forsetinn heilsaði
tóku þeir allir ofan, herrarnir.
Allir höfðingjar taka á endandum ofan
fyrir skáldinu
fyrir móðurinni
fyrir þvottakonunni
Vilborgu
skáldi í Vonarstræti.
