Jónas Hallgrímsson - Tilvitnanir

Ísland er fallegra en öll önnur lönd undir sólunni

Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg.
En anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.

Eitt af því, sem vorir dagar heimta af hvurri stjórn, er heita vill réttvís og góð og ávinna sér hylli sinna undirmanna, er það, að skýlaus grein sé gjörð fyrir meðferð á öllu því fé, sem almenningur hefur greitt af hendi til einhvurra nota fyrir þjóðina.

Óskandi væri Íslendingar færu að sjá, að það er aumt líf og vesælt að sitja sinn í hvurju horni og hugsa um ekkert nema sjálfan sig og slíta svo sundur félag sitt og skipta sundur afli sínu í svo marga parta, sem orðið getur - í stað þess að halda saman og draga allir einn taum og hugsa fyrst og fremst um heiður og velgengni landsins, sem öllum góðum Íslendingum ætti þó að vera í fyrirrúmi.

Það er svo bágt að standa í stað
og mönnunum munar
annaðhvort aftur á bak
ellegar nokkuð á leið.

Landið er fagurt og frítt
og fannhvítir jöklanna tindar,
himininn heiður og blár,
hafið er skínandi bjart.

Glöggt ég skil, hví Geitskór vildi
geyma svo hit dýra þing.
Ennþá stendur góð í gildi
gjáin, kennd við almenning.

Vötnin öll, er áður féllu
undan hárri fjallaþröng,
skelfast, dimmri hulin hellu,
hrekjast fram um undirgöng.

Jörðin - þessi allra dauðlegra sameiginlegi fararskjóti.

Öll verk vors Guðs eru óútgrundanleg speki og vísdómur. Mannanna börnum er einungis leyft að undast og tilbiðja.

Ástkæra, ylhýra málið, og allri rödd fegra, blíð sem að barni kvað móðir á brjósti svanhvítu, móðurmálið mitt góða, hið mjúka og ríka, orð áttu enn eins og forðum mér yndið að veita.

Heilsaðu einkum ef að fyrir ber
engil me húfu og rauðan skúf, í peysu;
þröstur minn góður! það er stúlkan mín.

Eilífur snjór í augu mín
út og suður og vestur skín,
samur og samur inn og austur,
einstaklingur! vertu nú hraustur.

Dauðinn er hreinn og hvítur er snjór,
hjartavörðurinn gengur rór
og stendur sig á blæju breiðri,
býr þar nú undir jörð í heiðri.

Víst er þér, móðir! annt um oss;
aumingja jörð með þungan kross
ber sig það allt í ljósi lita,
lífið og dauðann, kulda’ og hita.

Jörðin - þessi allra dauðlegi sameiginlegi fararskjóti.