Engin tunga bragðast eins
engin tunga bragðast illa
Tungur
hafa rætur
stofna og greinar
eru brögðóttar mildar slóttugar
kímnar kátar fullar
af munúð
hikandi haltrandi flæðandi
græðandi hvassar
ögrandi
sumar smáar
sumar gildar
sumar ógnandi
sumum ógnað
Tungu
má beita
og breyta
því verðum við að kyngja
Við fengum tungu
kvika og viðkvæma
hún lætur illa að stjórn
lagar sig að hverjum munni
hún er gjöf
og hún er gefins
hverjum þeim sem vill opna upp á gátt
Lifandi tilvist
eign einskis
Nú rofar til
börnin fylla litla vasa af túnfíflum
hlaupa færandi hendi inn í hlýjan faðm
Fíflarnir eru gulir
himinninn er blár
og faðmurinn er opinn faðmurinn
á alltaf að vera opinn
Grjót er ekki bara grjót
og lækur ekki bara lækur
Allt er lifandi
opnum upp á gátt og þiggjum
Í fjallinu vex hundasúra
við leggjum hana á tunguna og finnum
hvernig hún bragðast
eins og vor eins og
nýtt upphaf
eins
og rót
sem fikrar sig
frá einu
til annars