Við hafnarbakkann er bærinn fallinn í trans,
þar birtast guðleg musteri í lágum hreysum.
En uppi stíga norðurljós náttlangan dans
í nakinni dýrð eftir himinsins vegaleysum.

Og framandi eðlis er alt á himni og jörð,
sem annarleg rödd hafi þaggað dáganna hlátur.
— í hliðargötu sést hylla undir næturvörð,
hinn hljóða sfinx, er skilur strætanna gátur.